Calico Ghost Town

Vrijdag 30 mei:

Gisteravond zijn we naar de Blue Man Group geweest in het Venetianhotel op de Strip. In één woord geweldig. Wat een spektakel. Het is een soort van muziek/cabaretachtige show en we hebben flink gelachen. Ze maken slagwerkmuziek op rioolbuizen en pijpen. Op een gegeven moment komen er van achter uit de zaal rollen papier naar voor gerold over alle hoofden van de mensen (zoals je weleens ziet bij onze voetbalwedstrijden). De hele zaal op z’n kop en de voorste rijen zitten onder een volle laag papier. Hele leuke show en we lopen daarna op ons gemak over de Las Vegas boulevard terug naar de camping.

Vandaag vertrekken we helaas veel te snel uit Las Vegas maar we moeten wel want onze vakantie nadert bijna zijn einde. We staan vroeg op zodat we even naar Nederland kunnen skypen. Het tijdsverschil met Nederland is nu 9 uur. De oudjes beginnen ons te missen en wij hen ook wel een beetje maar van heimwee heb ik nog steeds geen last.


We rijden naar Calico richting Los Angeles door de Mohave dessert en we zien bijna geen groen meer. Alleen bergen, rotsen, stenen en stof. Maar wel mooi om te rijden. Calico is een oud mijnwerkersstadje en er leefde vroeger ongeveer 1200 mensen. Nu nog maar 9. Het is een echt cowboystadje. Er is een camping dus we parkeren ons wit gevaar voor een grote kale rots en berg. Naast ons staan Amerikanen. De buurman komt direct naar ons toe voor een praatje.
Daarna lopen we naar Calico. We maken een treintochtje met de oude stoomlocomotief en een rondgang door de oude zilvermijn. De zon schijnt volop maar gelukkig is het nog niet zo warm als 12 jaar geleden. Toen liepen we hier met ongeveer 44 graden naar water te snakken. ’s Middags eten we lekker een burrito (ja hoor met de bekende koeienvlaai vulling) and ships bij de saloon en een big diet coke. Een big coke is ongeveer 1 ½ liter cola. Alles is hier much bigger en much more than in Holland.
In een souvenirwinkeltje kopen we 2 mooie indianen beelden. Ik weet nog niet hoe ik alles mee terug ga krijgen naar Nederland maar dat zien we woensdag wel als we de koffers weer moeten pakken. Het is niet te geloven maar volgende week donderdag zijn we weer thuis. Ik moet er eerlijk gezegd nog niet aan denken. We lopen ook nog even naar het kerkhofje van Calico en daar zien we een groepje mensen bij elkaar staan en naar de grond wijzen. We lopen er naar toe samen met de parkranger en wat blijkt: een paar kinderen hebben een ratelslang gevonden. Ze hebben er een grote steen opgegooid en de slang is nu bezig met zijn laatste stuiptrekkingen. Ik vraag aan de parkranger of de slang giftig is en iedereen roept direct: oh Yes Mem. Don’t touch it. De slang kan zelfs nog gif afgeven nadat hij dood is. De parkranger pakt een stok en tilt de ratelslang op en gooit hem in de afgrond. Ik trek er nog snel even een fottoke van.

Bij de camper aangekomen besluiten we lekker te gaan bbq’en. Dit zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat we dit kunnen doen. We maken er aansluitend een heerlijk kampvuurtje van en zitten heerlijk buiten tot 23.00 uur. Het is hier pikdonker en we zien alleen hier en daar een kampvuurtje van andere campinggasten. Twan belt nog even naar Ans dat we morgenvroeg bij haar arriveren. We moeten naar Midfield (vliegveld van Ans) komen want daar staat de instructeur op ons te wachten zegt ze. We zullen daar onze eerste vlieglessen krijgen. Mike komt zaterdag overgevlogen uit Albuquerque, New Mexico en we zullen met zijn vieren nog een paar tripjes maken in de omgeving van Ans. Dan tegen middernacht duiken we ons kooitje in en gaan lekker tukken.

Good night and sleep wel,
xxx-jes van De Keemannen