Country Roads, take me .......

Zaterdag 10 mei:

Van Washington DC (Maryland) naar Roanoke (Virginia).
We wilden over de skyline Drive door het Shenandoah National Park rijden. Helaas regende het heel erg en de skyline loopt door de bergen het was dus erg mistig op de berg. We hebben meteen een National Park card gekocht voor 80 dollar en die kunnen we in heel Amerika gebruiken voor alle parken. Halverwege zijn we af moeten slaan op de weg naar beneden. Door de dichte mist was het zicht zeer slecht en we hadden helaas geen uitzicht. We zaten op 3500 feet hoogte. Eenmaal op de grote weg was het goed rijden. Later op de dag knapte het weer op en kwam zelfs de zon erdoor. We hebben vandaag niet op de Interstate-wegen gereden maar binnen door. Prachtige bossen en wouden in deze regio. We rijden dwars de staat Virginia. En op de radio niets dan country music. Hiddy up go…..hi ha.

‘s Middags even gestopt om te tanken en te eten. Eindelijk schijnt het zonnetje weer en is het hier meteen 24 graden. Om een uur of vier rijden we Roanoke binnen en onze navigatie wijst ons voor het eerst verkeerd. We komen downtown (centrum) terecht en dat is niet leuk met ons “groot gevaar”. Maar zoals gewoonlijk is mijn Twanneke een uitstekende chauffeur en loodst ons prima de stad weer uit. (ik heb ongeveer 5 hartverzakkingen gehad in dit half uur). Als we weer op de highway zitten pakken we een leuk Texas restaurantje waar we een overheerlijke steak en carlic scampies voorgeschoteld krijgen. Dat wordt meuren vanavond.

Tegen de avond komen we bij de campground aan en dat is mijn 6e hartverzakking van vandaag. We konden niets anders vinden dus we hadden geen keus. Een bergweggetje, midden in de bossen, omhoog en toen over een onverharde pad met veel kuilen, bulten en gaten. Ik moest eruit om Twan de weg te wijzen en meteen een grote joekel op me af. (7e hartverzakking) God me ja…. en dat noemen ze vakantie! Maar na veel moeite en pijn staan we dan eindelijk op een plekje. Er komen direct drie ruige Amerikanen op ons af en beginnen een praatje van waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Blijken hele aardige mensen. We krijgen verse aardbeien van ze. Ze waarschuwen ons wel voor giftige slangen hier midden in het bos. In de vijver kunnen we kikkers vangen zeggen ze. Nou laat mij maar lekker met rust. Dit kan mijn Hollands hartritme niet meer verdragen vanavond. Hahaha.

Morgen gaan we naar Ashville in North Carolina. We pakken dan niet de grote weg maar de Blue Ridge Parkway. Deze rijdt via kronkelige bochtjes naar Ashville. Het schijnt bijzonder mooi te zijn om de uitzichten en ze noemen het hier de rododendron route.

Zondag 11 mei:
Vandaag rijden we over de Blue Ridge Parkway (105 mijl lang) door de Blue Ridge Mountains van Viginia en North Carolina. Onderweg 3 herten, 4 fazanten en een stinkdier gezien. We moesten vol op de rem voor een overstekend hert. Met als gevolg het hele servies door de hert! Prachtig maar helaas weer dichte mist in de bergen. Na 100 kilometer te hebben gereden met een gangetje van 25 mijl per uur besluiten we om de Interstate te pakken. Gaat vlugger en in dit gebied ook erg mooi om te rijden. Prachtige bergen, groene bossen, meren en rivieren gaan aan ons voorbij. We zitten midden in het gebied van het liedje: Country Roads take me home, to the place I belonge. En wij maar zingen.... ahja juppie juppie yee.

Om 16.00 uur rijden we de camping op van Ashville en gaan daar lekker koffie drinken in de typisch Amerikaanse houten schommelstoelen bij de receptie. We raken aan de praat met een Amerikaans echtpaar en die bieden ons aan om ons naar downtown Ashville te brengen. We hoeven dan niet met ons "wit gevaar' de stad in te rijden. We nemen dit aanbod graag aan en zo rijden we even later met wild vreemde mensen naar Downtown. We krijgen hun telefoonnummer en we hoeven maar te bellen en ze pikken ons weer op. Niet te geloven! We gaan lekker bij een Argentijns restaurantje eten en lopen wat rond in het centrum. Het waait erg hard en na 2 uur bellen we de Amerikaantjes op voor de terugweg. We hebben een lekker stuk chocolade voor ze gekocht en een delftsblauw kitsch tegeltje (wat we op Schiphol hadden gekocht voor de gein). Dit geven we om te bedanken voor de rit, het was toch dik drie kwartier rijden voor ze.

Morgen up to Nashville, het country-music gebeuren. We blijven hier 2 dagen zodat we alles op ons gemak kunnen bekijken.

Groetjes van De Keemannen
(ze noemen ons hier: Kie-men, alhoewel onder het rijden zijn we net Geer & Goor, als je begrijpt wat ik bedoel)